Działalność przedsiębiorstw coraz częściej wykracza poza granice jednego państwa, a przedsiębiorstwa nie tylko wspaniale rozkwitają, ale często po prostu plajtują. Dlatego też rozporządzenie Rady UE nr 1346/2000 w sprawie postępowania upadłościowego przewiduje koordynację działań, które mają zostać podjęte w stosunku do majątku niewypłacalnego dłużnika oraz wprowadza jednolite w całej wspólnocie reguły kolizyjne określające krajowe prawo upadłościowe właściwe dla danego dłużnika.

Regulacja ta ma na celu zapobieganie sytuacji, w której strony byłyby skłonne do przenoszenia majątku lub postępowania sądowego z jednego państwa członkowskiego do innego w celu uzyskania korzystniejszej sytuacji prawnej.

Rozporządzenie nr 1346/2000 pozwala na wszczęcie głównego postępowania upadłościowego w państwie członkowskim UE, w którym dłużnik posiada główny ośrodek swojej podstawowej działalności, a jego celem jest objęcie całego majątku dłużnika.

Aby chronić różne interesy, rozporządzenie pozwala na wszczęcie równolegle z postępowaniem głównym wtórnych postępowań upadłościowych. Wtórne postępowanie może zostać wszczęte w państwie członkowskim – siedzibie oddziału dłużnika, a jego skutki odnoszą się tylko do majątku dłużnika znajdującego się w państwie.

Skuteczność głównego i wtórnego postępowania upadłościowego jest możliwa tylko wtedy, gdy zarządcy działający w poszczególnych postępowaniach ściśle ze sobą współpracują.

Każdy wierzyciel, którego miejsce zwykłego pobytu, miejsce zamieszkania lub siedziba znajduje się w innym państwie członkowskim niż państwo wszczęcia postępowania, włącznie z organami podatkowymi i instytucjami ubezpieczenia społecznego, może pisemnie zgłosić swoje wierzytelności w postępowaniu upadłościowym dotyczącym majątku dłużnika.

Tryb prowadzenia postępowania upadłościowego oraz jego skutki podlegają ocenie według prawa państwa członkowskiego, na terytorium którego wszczęto postępowanie.

Rozporządzenie przewiduje bezpośrednie uznanie orzeczeń dotyczących wszczęcia, prowadzenia oraz ukończenia postępowań upadłościowych. Automatyczne uznanie oznacza, że skutki wynikające z postępowania na podstawie prawa Państwa wszczęcia postępowania rozciągają się na wszystkie inne państwa członkowskie.

Rozporządzenie nr 1346/2000 realizuje zasadę ochrony interesu wierzycieli i równego ich traktowania. Ułatwia wspólne dochodzenie roszczeń wierzycieli wobec niewypłacalnego dłużnika, którego majątek znajduje się w różnych państwach członkowskich.