Ius est ars boni et aequi

z łac.:

Prawo jest sztu­ką tego, co dobre i słusz­ne,
Prawo jest sztu­ką czy­nie­nia tego, co dobre i słusz­ne
Prawo jest sztu­ką sto­so­wa­nia tego, co dobre i słusz­ne

To pa­re­mia praw­ni­cza, która od­no­si się do naj­bar­dziej pod­sta­wo­wych aspek­tów mo­ral­nych — dobra (bonum) i słusz­no­ści (aequ­itas), które po­win­ny być fun­da­men­ta­mi sys­te­mu prawa.

Prawo po­win­no być in­ter­pre­to­wa­ne i sto­so­wa­ne za­wsze z ich uwzględ­nie­niem.

Sen­ten­cja ta zo­sta­ła sfor­mu­ło­wa­na przez rzym­skie­go praw­ni­ka Cel­su­sa. Znaj­dzie­my ją w Di­ge­stach Ju­sty­nia­na (D. 1.1.1 pr.)

Jest sztu­ką i pod­sta­wą my­śle­nia o pra­wie — prz­yn­ajmniej dla mec. An­drzej Mi­kul­ski — ale i o mu­zy­ce!

A jeśli tak, to czego jest sztu­ką?

Można ją zna­leźć wśród reguł orze­ka­nia przez sądy ar­bi­tra­żo­we / sądy po­lu­bow­ne — zwłasz­cza, w re­gu­la­mi­nach sta­łych sadów ar­bi­tra­żo­wych, z pra­wem wy­bo­ru przez stro­ny, w miej­sce prawa sta­no­wio­ne­go, lecz także na przy­kład w art.38 Sta­tu­tu Mię­dzy­na­ro­do­we­go Try­bu­na­łu Spra­wie­dli­wo­ści. Prze­wi­du­je, iż Try­bu­nał może wydać wyrok na pod­sta­wie za­sa­dy dobra i słusz­no­ści (ex aequo et bono).