Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 17 października 2017 r.

I CSK 220/17

Wzorzec należytej staranności.

Każdy rodzaj aktywnośći zawodowej ma swój poziom wymaganej staranności, budując jej wzorzec dla konkretnego zawodu i różnie nawet w jego ramach. Różna jest należyta staranność oczekiwana od krawca, architekta, lekarza, a wśród lekarzy: lekarza stażysty, specjalisty, profesora medycyny. Podobnie jest w zawodach prawniczych, co przyznał powód, wybierajac tych, a nie innych pełnomocników.

Osobie odwołującej się do staranności zawodowej, art. 355 § 2 k.c. nakazuje określać tę staranność w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej, ale nie jako podwyższoną, lecz odpowiadającą wzorcowi, stanowiącemu o ogólnie wymaganej staranności (należytej staranności) dla danego zawodu i konkretnego kręgu jego przedstawicieli.

Należyta staranność pełnomocników procesowych.

W orzecznictwie Sądu Najwyższego uznaje się konieczność zachowania należytej staranności zawodowej pełnomocników procesowych. Jednakże przypisanie pełnomocnikowi braku należytej staranności musi zostać wykazane w sposób przekonujący na tle danej sprawy. Nie jest wystarczające jedynie przedstawienie tej kwestii sądowi jako problemu do rozważenia. To, że wskazywany za wadliwy sposób prowadzenia postępowania dowodowego w procesie sądowym przez pozwanych może zostać co do prawidłowego zachowania oceniony przez korporację zawodową, nie oznacza, aby miało to być wystarczające do budowania ogólnego wzorca staranności prawników, którym w procesie odszkodowawczym miałaby zostać przypisana wina ze względu na sposób prowadzenia tego postępowania.