W razie wypadku sportowego istnieje wiele dróg uzyskiwania odszkodowania, i w zależności od miejsca oraz przebiegu wypadku, można z żądaniem zapłaty zwrócić się do różnych podmiotów – operatora obiektu sportowego, ubezpieczyciela, ZUS-u, pracodawcy lub sprawcy.

W każdej sytuacji warto zadbać o zgromadzenie wszystkich dostępnych dowodów, w szczególności dokumentów o znacznej wartości dowodowej, np. protokołów policyjnych, czy wyciągów z danych medycznych.

Zawsze należy zastanowić się nad uzyskaniem ubezpieczenia NNW (ubezpieczenie od następstw nieszczęśliwych wypadków), które ułatwi uzyskanie odszkodowania – lub zgłosić się do władz klubu sportowego, które takie ubezpieczenie winny były wykupić i nim nas objąć.

Wypadek sportowy to zawsze problem, a dla bardzo niewielu szansa. Co prawda można natrafić na koncept inspirowany zapewne bardzo pobieżną lekturą wydarzeń z USA, że odszkodowanie to szansa, a szkoda jest w takich wypadkach często drobniejsza niż odszkodowanie, to jednak takie przekonanie jest fundamentalnie błędne i z pewnością nie będzie się stosowało do przypadków, z którymi Państwo zwracają się do kancelarii prawnych, albo próbują dochodzić roszczeń we własnym zakresie. Czasami bardzo niewinnie wyglądające zdarzenie może prowadzić do dużych komplikacji zdrowotnych. Raz zrośnięta noga, np. po wypadku narciarskim, zwykle nie będzie tak samo sprawna jak w przeszłości.

Postępowanie odszkodowawcze może trwać latami, w szczególności, gdy do wypadku dochodzi za granicą, np. na nartach w Alpach, gdzie przeważnie nie znamy osób odpowiedzialnych za stok narciarski czy miejscowych procedur.

W związku z tym, z góry należy ustalić do jakich instytucji należy się zgłosić, jeśli dojdzie do wypadku sportowego, a także zastanowić nad dodatkowym ubezpieczeniem. Członkowie klubów sportowych są, na podstawie ustawy, ubezpieczani w ramach NNW u firm trzecich, i w takich wypadkach należy przeanalizować, czy wypadek, którego doznaliśmy, może być objęty grupowym ubezpieczeniem klubowym.

Poza obowiązkowym ubezpieczeniem można ubezpieczyć się dobrowolnie, kwota ubezpieczenia NNW zazwyczaj nie jest zbyt wysoka.

Za wypadki sportowe – zasadniczo – odpowiada się na zasadzie winy lub ryzyka. Z zasady winy wynika mnóstwo obowiązków dla pełnomocnika, gdyż należy udowodnić wiele okoliczności. Zasada ryzyka nie wymaga aż takiego nakładu pracy.

Operatorzy obiektów sportowych przeważnie nie odpowiadają za wypadki sportowe na zasadzie ryzyka. Odpowiadają na zasadzie winy, gdy nie dopełnili jakiegoś obowiązku, który doprowadził do wypadku. Na zasadzie winy odpowiadają także za czynności swych pracowników (np. obsługi obiektu sportowego). Wyjątkiem jest np. obiekt pływacki, którego operator odpowiada na zasadzie ryzyka (w tym np. za skutki pośliźnięcia się).

Jeśli do wypadku dojdzie z powodu innego użytkownika obiektu sportowego, wtedy przeważnie w grę wchodzi odpowiedzialność na zasadzie winy. Innymi słowy, aby uzyskać od sprawcy odszkodowanie, należy wykazać brak zachowania reguł sportowych (reguł gry).

Roszczeniem powiązanym z odszkodowaniem są zasiłki z ZUS-u, gdyż wskutek wypadku stajemy się częściowo lub całkowicie niezdolni do pracy. Odszkodowanie możemy uzyskać także od pracodawcy lub zleceniodawcy, jeśli wydając nam polecenie wzięcia udziału w rozgrywce sportowej, nie zapewnił zasad bezpieczeństwa podczas jej trwania.

W każdym przypadku należy zwrócić uwagę na to, czy sami nie przyczyniliśmy się do wypadku sportowego i czy nie zgodziliśmy się na ryzyko sportowe, które wyłączy odpowiedzialność organizatora rozgrywek lub innych ich uczestników.

Jednak zawsze należy zadbać o zgromadzenie wszystkich dostępnych dowodów, w szczególności dokumentów, np. protokołów policyjnych czy wyciągów z danych medycznych, które zapewnią nam wysoką wartość dowodową w ustalaniu przebiegu wypadku i mogą zdecydować, kto ostatecznie odpowiada za wypadek sportowy.