W prze­pi­sach nowej usta­wy de­we­lo­per­skiej usta­wo­daw­ca wpro­wa­dził na­to­miast szcze­gó­ło­we re­gu­la­cje do­ty­czą­ce od­stą­pie­nia od umowy z uwagi na wady do­strze­żo­ne przez na­byw­cę przed do­ko­na­niem od­bio­ru lo­ka­lu. Prze­słan­kę od­stą­pie­nia od umowy sta­no­wić bę­dzie istot­na wada lo­ka­lu. Je­że­li de­we­lo­per uzna jej ist­nie­nie w pro­to­ko­le od­bio­ru, to wów­czas brak jej usu­nię­cia w do­dat­ko­wym ter­mi­nie, wy­zna­czo­nym sto­sow­nie do prze­pi­sów usta­wy, umoż­li­wi na­byw­cy od­stą­pie­nie od umowy. Po­mi­mo braku uzna­nia wady istot­nej przez de­we­lo­pe­ra, na­byw­ca wciąż może od­mó­wić do­ko­na­nia od­bio­ru lo­ka­lu. W takim przy­pad­ku, stro­ny po­win­ny wy­zna­czyć ko­lej­ny ter­min od­bio­ru. Je­że­li do tego czasu de­we­lo­per nie usu­nie wady wska­zy­wa­nej mu przez na­byw­cę, to ten drugi uzy­ska moż­li­wość od­stą­pie­nia od umowy, o ile przed­sta­wi de­we­lo­pe­ro­wi opi­nię rze­czo­znaw­cy bu­dow­la­ne­go, stwier­dza­ją­cą istot­ny cha­rak­ter przed­mio­to­wej wady.

W prak­ty­ce zatem, w przy­pad­ku sporu mię­dzy de­we­lo­pe­rem a na­byw­cą w kon­tek­ście tego, czy lokal obar­czo­ny jest istot­ny­mi wa­da­mi, od­stą­pie­nie od umowy z de­we­lo­pe­rem przed do­ko­na­niem od­bio­ru lo­ka­lu uza­leż­nio­ne bę­dzie od tre­ści opi­nii rze­czo­znaw­cy bu­dow­la­ne­go. To roz­wią­za­nie za­pro­po­no­wa­ne przez usta­wo­daw­cę może bu­dzić istot­ne wąt­pli­wo­ści. Po pierw­sze, do­ko­na­nie oceny, czy wada ma istot­ny cha­rak­ter, musi uwzględ­niać re­la­cję wady do tre­ści umowy mię­dzy stro­na­mi, co może wią­zać się z po­trze­bą do­ko­ny­wa­nia jej wy­kład­ni. To zaś po­win­no po­zo­stać wy­łącz­nie w kom­pe­ten­cji sądu, po­nie­waż wy­kra­cza poza kom­pe­ten­cje bie­głe­go. Prze­pi­sy usta­wy po­zba­wia­ją po­nad­to de­we­lo­pe­ra wpły­wu na wybór rze­czo­znaw­cy, który do­ko­ny­wał bę­dzie usta­leń klu­czo­wych dla dal­sze­go losu umowy z na­byw­cą. Usta­wo­daw­ca nie prze­wi­dział rów­nież moż­li­wo­ści są­do­we­go za­kwe­stio­no­wa­nia przez de­we­lo­pe­ra pra­wi­dło­wo­ści opi­nii przed­sta­wio­nej przez na­byw­cę. Po­wyż­sze oko­licz­no­ści wy­wo­łu­ją wąt­pli­wość, czy pra­wo­daw­ca rze­czy­wi­ście do­ko­nał słusz­ne­go roz­ło­że­nia ry­zy­ka kon­trak­to­we­go mię­dzy stro­ny ana­li­zo­wa­nej umowy. Zwe­ry­fi­ku­je ją do­pie­ro prak­ty­ka sto­so­wa­nia prze­pi­sów nowej usta­wy.